سلام بر مولا، سرور، صاحب اختیار، چرا که پیامبر فرمودند:«من کنت مولا فهذا علی مولا»

سلام بر چشمه همیشه زلال تاریخ، چشمه ای که از اشک زلال تر و از آیینه شفاف تر است.

غدیر ای سرچشمه پاکی، غدیر ای حقیقت انکار ناپذیر، ای حقیقت جاودانه تاریخ، ای صراط مستقیم، مگر نه این که غدیر چراغ همیشه روشن است و هیچ وقت به تاریکی نمی گراید؛ بس چرا بعضی ها در تاریکی و ضلالت ماندند و جایی را ندیدند؟

شاید که چشمانشان طاقت نور را نداشت و شاید که خود چشمانشان را بستند و نخواستند که ببینند که صد البته این گونه است.

مگر نه این که غدیر حقیقت جاودانه تاریخ است و حقیقتی انکار ناپذیر؟ پس چرا منکر شدند و جمع منکران و انکار کنندگان به وجود آمد؟

مگر نه این که غدیر پیمان است و بیعت. پیمان و بیعتی که سعادت انسان در آن بوده و هست و سعادت زندگی انسان ها در گرو آن بوده، پس چرا پیمان شکنان وجود داشته و دارند. 

غدیر ای پیمان نامه هنوز باز، ما هم می خواهیم با مولایمان عهد و پیمان ببندیم، ما هم می خواهیم بیعت کنیم ولی نمی خواهیم پیمان بشکنیم.

پس مولا ما را هم قبول کن ما را هم از زمره پیمان بستگان دار و از خدای تعالی به کرمت برای ما یاری جوی.و حال هرکس می خواهد عهد و پیمان ببندد به قلبش بنگرد و زیر لب زمزمه کند: 

« السلام علیک یا مولانا یا امیرالمومنین »